ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ

“ΟΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ ΘΕΛΩ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕΡΑΚΛΙΝΑ!”

Στο χωριό Ρίζα Ιεράπετρας, όπου το 1965 γεννήθηκε ο Μανόλης Αλεξάκης, οι αγρότες γονείς του θεώρησαν όχι μόνο άσκοπο αλλά κι εντελώς παράλογο, να υποκύψουν στην απαίτηση του δωδεκάχρονου γιου τους όταν, κλαίγοντας γοερά, ζητούσε να του αγοράσουν μια λύρα. Το παιδικό μυαλό του πάνω στην απελπισία γέννησε “ευρεσιτεχνίες”. Κάθισε και έφτιαξε μια ψεύτικη λύρα από ταβλί, με χορδές καλώδια του ΟΤΕ και δοξάρι μια βέργα από ρογδιά κι άρχισε να εξασκείται πάνω του. Όταν είδε και απόειδε ότι τσάμπα έχανε τον καιρό του, “βούτηξε”, στην κυριολεξία ,από ένα ξάδερφο του μια αληθινή λύρα.


Η πράξη του φυσικά τιμωρήθηκε με το ανάλογο ξύλο αλλά η μια εβδομάδα που παρέμεινε στην κατοχή του το μαγικό γι’ αυτόν όργανο, έως να το επιστρέψει στον ιδιοκτήτη του τον δικαίωσε και τον αντάμειψε ακόμα και για τις σφαλιάρες που έφαγε. Οι γονείς του αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι η απαίτηση του παιδιού τους δεν ήταν τελικά τόσο παράλογη κι ούτε ότι τα χρήματα που θα ξόδευαν για να του αγοράσουν μια δική του θα πήγαιναν χαμένα. Έξι μήνες αργότερα, δεν είχε συμπληρώσει καλά - καλά ούτε τα δεκατρία, το τότε παιδί έπαιζε σαν επαγγελματίας στην οδό Θερίσου, στα παλιά ΡΙΖΙΤΙΚΑ.


Ο σημερινός μουσικός, ενταγμένος αυστηρά στα πλαίσια της παραδοσιακής μουσικής, έχει στο ενεργητικό του περί τα είκοσι CD, άλλα προσωπικά άλλα σαν συμμετοχή. Έχει ακόμα την τόλμη να βγάζει έξω από το κέντρο που παίζει κάποιον που θεωρεί ότι δεν σέβεται τον χώρο που ακούγεται η κρητική μουσική, που ο ίδιος θεωρεί κάτι παραπάνω από ιερή. Πιστεύει ότι η γνήσια, καθαρή κρητική μουσική δημιουργεί συνείδηση και ανθρωπισμό, καταδικάζει όλο αυτό το νεοσύστατο ρεύμα των λεγόμενων “σκυλάδων” που την κατακλύζει και ευχαριστεί από καρδιάς όλα εκείνα τα ιερά τέρατα του πριν και του σήμερα που έγραψαν και γράφουν ιστορία στην πορεία της μουσικής του τόπου μας και εύχεται να τους μοιάσει.

΄“..Όταν ονομάζω κάποιον “θρύλο” στη μουσική, δεν εννοώ απαραίτητα το δεξιοτέχνη και μόνο. Εγώ επιβραβεύω και την προσπάθεια μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος, λίγο είναι αυτό; Όταν λοιπόν ξεκίνησα, όπως σου είπα πολύ μικρός, στόχος μου ήταν να τους μοιάσω και τώρα βέβαια, αλλά σαν πιο ώριμο άτομο πια, πρώτιστος στόχος μου είναι να αφήσω κι εγώ ένα λιθαράκι στην ιστορία της κρητικής μουσικής όπως άφησαν εκείνοι”. 

Πηγή: http://stigmes.gr/gr/grpages/pageflip.htm