Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Προτεινόμενα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Προτεινόμενα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Ξενομπασάρης

Το όνομα του το οφείλει στη μαντινάδα που τραγουδιέται πάντα πρώτη κατά τη διάρκεια του χορού:

«Ξενομπασαριακάκι μου ξενομπασάρικο μου
Σγουρό βασιλικάκι μου και να σουνε δικό μου»

Η μελωδία του είναι χαριτωμένη, ανάλαφρη και προκαλεί τους μερακλήδες να χορέψουν.

Παλαιότερα τον χόρευαν και τον τραγουδούσαν σε κάθε γλέντι ιδιαίτερα στα ορεινά χωριά της Ιεράπετρας και στο κάτω Μεραμπέλλο (όπου τον λένε "Μάνα").

Ήταν πασίγνωστος μέχρι και τη δεκαετία του 60. Είναι στρωτός και αργός χορός που μοιάζει με το Σιγανό που χορεύουν σήμερα. Είναι χρήσιμο εδώ να αναφέρουμε ότι τα παλιά χρόνια στην Ιεράπετρα δε γνώριζαν το Σιγανό. Αυτός ήρθε τα τελευταία χρόνια από την κεντρική Κρήτη, όπως λένε οι παλαιότεροι. Μπορούμε να πούμε με επιφύλαξη πως ο Ξενομπασάρης είναι μια παλιά τοπική μορφή του σιγανού χορού. Βέβαια όσοι έζησαν τη χρήση και των δύο αυτών χορών, έχουν όλοι τους την άποψη ότι άλλος ο ένας χορός και άλλος ο άλλος


Κώστας Μουντάκης - Νικόλας Αλεφαντινός: Μια Ιστορία σαν Παραμύθι!


To παρακάτω συμβάν δημοσίευσε ο ίδιος ο Νικόλας Αλεφαντινός στην προσωπική του σελίδα στο Facebook και σας το παραθέτουμε αυτούσιο!
- Νικόλα μου καλησπέρα, Μουντάκης...
- Καλησπέρα Κώστα...
- Κάνε μου τη χάρη να πάμε μαζί κάπου το απόγευμα...
- Που θα πάμε;
- Να πειράξουμε... ένα φίλο...
- Εντάξει Κώστα...
- Κράτα και το λαγούτο...
- Θα το κρατώ...
- Συναντηθήκαμε λοιπόν στην οδό Ερμού, στην Καπνικαρέα, ανεβήκαμε στον δεύτερο όροφο αν θυμάμαι καλά... και τότε κατάλαβα ότι ήταν στούντιο...!
- Κώστα τι κάνουμε εδώ; άλλα μου είπες...
- Ε δεν ήθελα να σε αγχώσω...
- Ναι μα έπρεπε να βρούμε κι άλλους μουσικούς ...
- Δε θέμενε άλλους... φτάνομε οι δυο μας...!
Τα αποτελέσματα αυτής της συνάντησης δείτε τα παρακάτω:
Συντελεστές Εκπομπής σε "Ηχο Ελεύθερο".
Μια εκπομπή του: ΓΙΩΡΓΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Αφήγηση:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
Φωτογραφία:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΘΑΝΑΣΗΣ
Ήχος:
ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
Μοντάζ:
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΧΛΑ
Οργάνωση παραγωγής:
ΜΑΚΗΣ ΒΛΑΧΟΣ
Σκηνοθεσία:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΠΙΡΗΣ
Βοηθοί οπερατέρ:
ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΝΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΛΜΑΣ
Επιμέλεια παραγωγής:
ΝΤΙΝΟΣ ΣΥΡΕΓΓΕΛΑΣ
Μουσική τίτλων:
ΓΙΩΡΓΟΣ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
Μιξάζ:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΙΡΗΣ
Εργαστήρια ήχου:
ERA
Κοπή αρνητικού:
ΝΙΚΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
Εργαστήρια εικόνας:
ΑΝ ΜΑΡ ΦΙΛΜ
Φωτοστοιχειοθεσία:
ΟΣΤΡΑΚΟ
Μουσικοί:
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΝΤΑΚΗΣ (ΚΡΗΤΙΚΗ ΛΥΡΑ)
ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΦΑΝΤΙΝΟΣ (ΛΑΟΥΤΟ)

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Νικόλαος Μανιαδάκης (Μανιάς) - To αηδόνι της Κρήτης!


ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ (ΜΑΝΙΑΣ)
(1931 - 2012)
Ο Νίκος Μανιαδάκης (Μανιάς), ο "Άρχοντας της Κρητικής μουσικής" - το "Αηδόνι της Κρήτης", γεννήθηκε το 1931 στην Επισκοπή Ρεθύμνου. Τελευταίο παιδί μιας επταμελούς οικογένειας με μουσική παράδοση, παίρνει στα 16 του χρόνια το 1947, δώρο από έναν θείο του μια λύρα που όμως εγκατέλειψε γρήγορα για χάρη του λαγούτου, όπου υπηρέτησε ευλαβικά για πάνω από 60 χρόνια. Από το 1958 δηλαδή σε ηλικία 27 ετών μέχρι και το τέλος της ζωής του (στις 25/5/2012) ζούσε στο αγαπημένο του Ρέθυμνο, με τη σύζυγο του, τα παιδιά και τα εγγόνια του.
(Στην Αμερική Μανώλης Λαρεντζάκης - Γιώργος Καλομοίρης - Νίκος Μανιάς)
Με πρότυπο του, τον Γιάννη Μαρκογιαννάκη (Μαρκογιάννη) και με την κληρονομιά του περιβόητου συντοπίτη του θρυλικού λαγουτιέρη - τραγουδιστή Σταύρου Ψυλλάκη (Ψύλλου) (που υπήρξε ο πρώτος καταγεγραμμένος Ρεθεμνιώτης λαγουτιέρης του 20ου αιώνα), ο Νίκος Μανιάς ξεκίνησε την καριέρα του βάζοντας αρκετά ψηλά τον πύχη. Την πρώτη του δημόσια εμφάνιση κάνει το 1947, σε ηλικία 16 ετών σε έναν γάμο δίπλα στον συγχωριανό του λυράρη, Κυριάκο Μαυράκη.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Λύρα ή βιολί; Όχι εδώ…

Ένα υπέροχο άρθρο από το http://blog.mantinades.gr/

Mακριά από μας τέτοια διλήματα. Το site αυτό (http://www.cretan-music.gr) φτιάχτηκε το 1998 (11 χρόνια κιόλας, ε;) με σκοπό επιτέλους να συγκεντρωθεί υλικό για την Κρητική λαική μουσική.

Μια πρώτη καταγραφή που είναι αλήθεια ότι έπρεπε να ‘χει ξεκινήσει πολύ πολύ νωρίτερα και από τους αρμόδιους (κράτος). Αλλά ως γνωστόν το Ελληνικό κράτος επιβραβεύει μόνο πανηγυράκια τύπου Eurovision με εκατομμύρια ευρώ μέσω της ΕΡΤ, ενώ χρήματα για έρευνα του λαικού πολιτισμού μας δυστυχώς δεν περισσεύουν! Ακόμα και όταν αυτό γίνεται, τότε συμβαίνουν άλλα απίθανα από τους βολεμένους δημόσιους λειτουργούς μας. Χαρακτηριστική η περίπτωση του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο που γύρω στο 1980 με τη βοήθεια του αείμνηστου λυράρη Κωστή Μουντάκη, συγκεντρώθηκαν μουσικοί υπέργηροι και μη, και ηχογράφησαν δεκάδες μελωδίες, σκοπούς, χορούς και τραγούδια που κινδύνευαν να χαθούν. Σήμερα μαζί με τους γέρους μουσικούς έχουν χαθεί και οι ηχογραφήσεις τους! Γιατί; Μα ρωτήστε το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Λες και οι ηχογραφήσεις είναι κτήμα δικό του και όχι του Ελληνικού λαού και τις κρατάει καταχωνιασμένες στα αρχεία του…


αυτό δε θα θέλατε να το απολαύσετε και σε ήχο;

Η σελίδα αυτή δεν χαρίζεται σε κανέναν. Καταγράφει ότι μπορεί και το δημοσιεύει. Αν κάτι ενοχλεί το αναφέρει. Έτσι όπως οι “εκμοντερνιστές” λέει (τρομάρα τους…) εξελίσουν τη μουσική μας με ντραμς, αρμόνια, συνθεσάιζερ και “γεμάτες ορχήστρες” με απώτερο σκοπό φυσικά να …γεμίσουν την τσεπάρα τους, έτσι υπάρχουν και οι αντίστοιχοι “παραδοσιολόγοι”, “χορολόγοι”, “ριζιτολόγοι” και λοιποί “γυρολόγοι” οι οποίοι επίσης είτε ασχολούνται με την τσεπάρα τους, είτε με την προβολή τους και μόνο! Και αυτούς τους ξεμπροστιάζουμε όποτε και όταν μπορούμε.

Γιατί όλα τα παραπάνω; Γιατί πολλές φορές κατηγορούμαστε άδικα για τα γραπτά μας και φυσικά δεν έχουμε τίποτα εναντίον των μουσικών οργάνων που προσφέρουν ή μπορούν να προσφέρουν στη λαική μουσική της Κρήτης. Και η λύρα και το βιολί συνυπάρχουν τώρα και αιώνες. Και το μαντολίνο και το λαούτο και το μπουλγαρί, αλλά και το χαμιόλι και η ασκομαντούρα και το λασιθιώτικο νταουλάκι, η μαντόλα, η κιθάρα, η νονούρα και άλλα αυτοσχέδια μουσικά όργανα υπήρχαν και θα υπάρχουν ταυτόχρονα στη μουσική του νησιού μας. Τα υπόλοιπα είναι θέμα γούστου και προτιμήσεων, έτσι;

Κλείνοντας αυτό το σύντομο κείμενο μας με 2-3 σκέψεις μας σχετικά με τη μουσική μας, αντί άλλου επιλόγου παραθέτουμε δύο βίντεο με βιολί και λυράρηδες και άλλα, από μία τηλεοπτική εκπομπή στο Κύδων TV γύρω στα 1994. Δε σας λέμε τίποτα άλλο. Απολαύστε τα και δείτε πως αντιμετώπιζαν το θέμα κάποιοι “παλαιοί”.




Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΣΑΙ ΚΡΗΤΙΚΟΣ


Γράφει ο Δρ Γιάννης Θ. Πολυράκης
 - Γεωπόνος-Τμηματάρχης ΑΤΕ - Λογοτέχνης
- Διδάσκων Πολυτεχνείου Κρήτης
- Πρόεδρος Ενωσης Σφακιανών Ν. Χανίων
ΚΡΗΤΗ:
Λένε πως κέρδισε την εύνοια της Ιστορίας, σαν την αντάμωσε στο δίστρατο του χρόνου. `Έψαχνε ’κείνη να βρει μια στέρια γη να σπείρει θρύλους. Και τη βρήκε:
Στην κακοτράχαλη την απεραντοσύνη των Μαδάρων με τις πενήντα εφτά νεφελοσκέπαστες (άνω των 2.000 μέτρων) κορυφές, πρόκληση κι αντροκάλεσμα στον Ψηλορείτη με μόνο τρεις και στο θεοκατοίκητο τον `Όλυμπο, με δώδεκα.
Εις το θεογεννήτορα το όρος Δίκτη.
Εις το θεόμορφο βουνό κοιμητήρι του Δία, τον Γιούχτα.
Εις το μοναδικό φαράγγι της Σαμαριάς και στ ατελείωτα υπόλοιπα φαράγγια που αυλακώνουν την απεραντοσύνη της βουνίσιας ραχοκοκαλιάς του νησιού.
Στ’ αναρίθμητα σπήλαια.
Στα βαθύσκιωτα δάση των κωνοφόρων με τις κρυστάλλινες πηγές.
Στις ηλιοφίλητες ακρογιαλιές και στα νησάκια που τις πλαισιώνουν σιμά ή μακρύτερα.
Στην προικισμένη γεωγραφική της θέση, δεμένης αρμονικά όσο και άρρηκτα με μια αξιοζήλευτη ποιότητα του κλίματος και μ’ ένα ποιοτικά άριστο έδαφος, μήτρα γόνιμη σ’ όποια φύτρα της λάχει.
Κι έσπειρε η Ιστορία θρύλους με απλοχεριά που κάρπισαν και θέριεψαν κι έφτασαν ως τις δικές μας μέρες, καθώς από τους άπειρους εκείνους θρύλους, κάποια ψήγματα και μόνο, μαρτυρούν πως:
Στο όρος Δίκτη γεννήθηκε ο γιος του Κρόνου και της Ρέας, ο Δίας, πατέρας των θεών και των ανθρώπων της εποχής. Οι δε ένοπλοι Κουρήτες, με πυρρίχιο (θορυβώδη-πολεμικό) χορό ήθελαν να καλύψουν το κλάμα του νεογέννητου Δία, προκειμένου να τον προφυλάξουν από τον τεκνοκτόνο πατέρα του.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Παρέα με τον Αλέξανδρο Παπαδάκη...

Μετά από πολύωρη σκέψη και αναζήτηση στο youtube για το ποιο θα είναι το θέμα της επόμενης ανάρτησης θυμήθηκα και κατέληξα στο παρακάτω βίντεο με πρωταγωνιστή το Αλέξανδρο Παπαδάκη.
Το παρακάτω βίντεο μαγνητοσκοπήθηκε στο Σύλλογο Κρητών του Ν.Ηρακλείου και πρόκειται για μια παρέα 6-7 μερακλιδων που κατέουν τι θα πει πραγματική διασκέδαση. Γνωρίζουν ότι αυτό που κυρίως χρειάζονται  για να γλεντήσουν είναι η ΟΡΕΞΗ. Λύρες, λαούτα, μαντολίνα και οι καλές φωνές έρχονται δεύτερα! Στο παρακάτω βίντεο ο Αλέξανδρος Παπαδάκης, ένας από τους πιο αξιόλογους νέους  και με ήθος λυράρηδες, εκτελεί μια σειρά με μοναδικά συρτά του μεγάλου δάσκαλου Κώστα Μουντάκη ενώ στο τραγούδι συμμετέχει όλη η παρέα.


Αξίζει να σημειωθεί ότι τη φοβερή λύρα του Αλέξανδρου συνοδεύει ο Ανδρέας Αρβανίτης ή Βαρδαντρέας. Αξίζουν συγχαρητήρια στη φοβερή αυτή παρέα!!

Δημοσιεύθηκε από τις krhtikesmelwdies.blogspot.com

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Βασίλης Σταυρακάκης - Ιάκωβος Πατεράκης

Όταν η ιδιαίτερη φωνή του Βασίλη Σταυρακάκη συναντάει το ηχόχρωμα της  λύρας του Ιάκωβου Πατεράκη, το αποτέλεσμα ειναι μοναδικό.
Το παρακάτω βίντεο έχει βιντεοσκοπηθεί από τον Αντώνη Κουκλινό σε βάφτιση.

Το να μεθύσεις με κρασί αυτό δεν είναι μέθη,
εμέθυσα που η νιότη σου στην αγκαλιά μου εβρέθη...


Η πρώτη δημοσίευση για το blog... Ξεκινάμε με ένα τραγούδι ύμνο για την κρητική μουσική!!!
Καλή ακρόαση...