Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Συνέντευξη Μιχάλη Αλεφαντινού στο lira.gr

Αξίζει να σημειωθεί ότι η παρακάτω συνέντευξη είναι μερικών ετών αλλά την δημοσιεύω καθώς πιστεύω ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην Κρητική Μουσική και τα λόγια του Μιχάλη Αλεφαντινού παραμένουν επίκαιρα. 


«Θα προτιμούσα τα νέα παιδιά να μην ασχολούνται καθόλου, παρά μόνο να ακούν. Υπάρχουν και νέα παιδιά που είναι αξιοπρεπέστατα και δουλεύουν και ψάχνονται. Τους άλλους τους ενδιαφέρει να γίνουν «φίρμες». Εγώ είμαι 30 χρόνια στη δουλειά και ποτέ δεν ένιωσα «φίρμα»».

- Αρχικά να ρωτήσω αυτό που ρωτάμε όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες συνήθώς, εάν δηλαδή θεωρείτε ότι η μουσική μας πηγαίνει καλά…

- Μπορώ να πω ότι πάει καλά γιατί υπάρχει συμμετοχή από τη νεολαία και ακούει και κόσμος πολύς...Τώρα κατά πόσο πάει καλά μουσικά…τι να σου πω;

- Μου δίνετε τώρα έναυσμα για μια ερώτηση που είχα ούτως ή άλλως σκοπό να κάνω... Κάθε μέρα κυκλοφορούν πληθώρα από κρητικά cd. Θα ήθελα να μου πείτε εάν ανάμεσα σ’ αυτά διακρίνετε και κάποια «σκουπίδια»... Και αν ναι, γιατί νομίζετε ότι συμβαίνει αυτό;

- Αναφέρομαι συχνά σ’ αυτό και θεωρώ ότι τα περισσότερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν πρέπει να κυκλοφορούν αλλά ούτε καν να ακούγονται. Ειδικά ορισμένα είναι επιεικώς απαράδεκτα.

- Μπορεί να γίνει κάτι γι’ αυτό πιστεύετε;

- Πολύ δύσκολα. Εγώ όταν ήμουν πρόεδρος στο Σύλλογο Κρητών Καλλιτεχνών είχα προσπαθήσει να κάνουμε κάτι αλλά…δύσκολα. Το ιδανικό θα ήταν ο Σύλλογος να κάνει κάποιες ενέργειες, να μιλήσει με τις δισκογραφικές εταιρίες και τουλάχιστον ότι είναι καλό να κυκλοφορεί με τη «σφραγίδα» του Συλλόγου. Να ξέρει δηλαδή ο κόσμος ότι «αυτόν τον έχει εγκρίνει ο Σύλλογος».

- Μια και αναφέρεστε στο Σύλλογο, να σας πω ότι ακούγονται πολλά παράπονα από τον κόσμο, όπως το ότι ο Σύλλογος δεν κάνει αυτά που θα έπρεπε να κάνει για την προώθηση της μουσικής μας.

- Δεν θέλω να αναφερθώ επί τούτου επειδή ήμουν παλαιότερα πρόεδρος και μπορεί να παρεξηγηθώ... Απλά πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια θα ‘πρεπε να έχει πιο πολλές δραστηριότητες.

- Νομίζετε ότι το Κρητικό τραγούδι θα αντέξει στο πέρασμα του χρόνου;

- Αυτό εξαρτάται και από εμάς και από τον κόσμο. Η παγκοσμιοποίηση, που λένε, είναι καταστροφική για τον τόπο μας. Εμείς σαν λαός έχουμε κάποια χαρακτηριστικά και κάποιες αντιστάσεις. Αν αυτές καμφθούν νομίζω ότι θα έχουμε πρόβλημα.

- Συμφωνείτε στο ότι η Κρητική παράδοση είναι η μόνη ενεργή παράδοση στην Ελλάδα;

- Ναι... τουλάχιστον έτσι δείχνει... Εμείς σαν λαός έχουμε τα καλά μας έχουμε και τα κακά μας. Ανάμεσα στα καλά είναι ότι είμαστε πιο ερωτικοί, πιο επιθετικοί και γενικά συνδυάζουμε πολλά στοιχεία μαζί, τα οποία τα βγάζουμε μέσω της μουσικής. Το κακό ξέρεις ποιο είναι; Ότι εάν παρακολουθήσεις τώρα τα μεγάλα κανάλια της Αθήνας, δεν δείχνει ποτέ κάτι ποιοτικό Κρητικό. Παρουσιάζουν την Κρήτη τελείως λανθασμένα. Στα σήριαλ που προβάλλονται από παλιά και αναφέρονται στην Κρήτη, θεωρώ ότι μας κοροϊδεύουν. Ένας λόγος που δεν παρουσιάζομαι σε μεγάλες εκπομπές στην Αθήνα είναι ότι εάν πήγαινα θα ήθελα να πάω αξιοπρεπέστατα. Έτσι δεν πάω. Εγώ θα ‘θελα να κυκλοφορήσει κάποιο σήριαλ ποιοτικό και να είναι επενδυμένο με Κρητική μουσική.

- Η κρητική μουσική νομίζετε ότι μπορεί να συνδυαστεί με άλλα είδη μουσικής;

- Στη μουσική όλα μπορούν να συμβούν. Εξαρτάται όμως από το πώς θα γίνει. Το θέμα είναι να προσφέρεις στη μουσική. Εάν δεν προσφέρεις καλύτερα να μην γίνει.

- Η τοπική αυτοδιοίκηση θεωρείτε ότι έχει συμβάλλει στην ανάπτυξη του πολιτισμού μας και πιο συγκεκριμένα στην Κρητική μουσική;

- Δεν νομίζω ότι τους ενδιαφέρει γενικά. Τα χρόνια που έτυχε να είμαι πρόεδρος του Συλλόγου, δεν σου κρύβω ότι είχα στενοχωρηθεί πάρα πολύ. Έκαναν κάποιες εκδηλώσεις, αλλά πρέπει να τους παρακαλάς. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καρέκλα.

- Σε κάποια παλαιότερη συνέντευξή σας, δηλώσατε ότι νιώθετε «μοναξιά στην κορυφή». Δεν ακούγεται κάπως αλαζονικό αυτό;

- Όχι, λάθος, δεν είναι έτσι. Κατ’ αρχήν ήταν μια συνέντευξη που ήταν πολύ λιτή και πολύ πικαριστική. Η κοπέλα που μου πήρε τη συνέντευξη με ρώτησε: «Πώς αισθάνεσαι όταν σε αποκαλούν κορυφαίο;». Με την απάντηση μου, λέω ότι δεν μου αρέσει να με αποκαλούν κορυφαίο. Γιατί άλλο θα πει «πώς αισθάνεσαι στην κορυφή» και άλλο «πώς αισθάνεσαι όταν σε αποκαλούν κορυφαίο». Νομίζω Ελληνικά ξέρω, είναι τελείως διαφορετικό. Ένας βέβαια που θέλει να βγάλει αυτή την εικόνα για μένα, αφαιρεί κάποια πράγματα και το πάει εκεί, στην αλαζονεία. Έτσι όπως το είπα δεν νομίζω ότι ήταν θετικό. Η μοναξιά δεν είναι και ότι καλύτερο!

- Τώρα θέλω όμως να σας κάνω μια δύσκολη ερώτηση. Ποιούς θεωρείτε καλούς καλλιτέχνες εν ζωή;

- Δύσκολη ερώτηση, όντως. Θεωρώ ότι οι παλιοί είναι ανεπανάληπτοι και δεν δέχομαι κουβέντα από κανέναν γι’ αυτούς. Υπάρχουν και σήμερα κάποια άτομα που δουλεύουν. Μπορεί να είναι λίγα αλλά υπάρχουν. Δεν θα ήθελα να πω ονόματα γιατί μπορεί να ξεχάσω κάποιον. Το πρόβλημα είναι οι νέοι καλλιτέχνες γιατί η εποχή που ζούμε τους πάει σε άλλα μονοπάτια.

- Εφόσον δεν μου λέτε εσείς ονόματα, θα σας πω εγώ τα ονόματα έξι συναδέλφων σας και θα ήθελα να μου κάνετε έναν μικρό σχολιασμό για τον καθένα. Ξεκινάω:

Νίκος Γωνιανάκης:

Ο Νίκος είναι ακροπαραδοσιακός. Προτιμώ τον Νίκο το Γωνιανάκη από την ψευτοκλαούρα και το «σκυλάδικο». Ο Νίκος είναι απλός, παραδοσιακός, άγριος.

Μανώλης Αλεξάκης:

Ο Μανώλης είναι πολύ καλός.

Γιώργος Ζερβάκης:

Ο Γιώργος τώρα... κοίταξε να δεις... Έχει περάσει στην άλλη μεριά, ενώ θα μπορούσε να είναι εδώ.

Γιώργος Μανωλιούδης:

Καλός ο Γιώργης! Είναι άνθρωπος με ευαισθησίες. Είναι και καλό παιδί και καλός καλλιτέχνης.

Αλεφαντινός Νίκος:

Τι να πω τώρα εγώ για τον αδερφό μου; Κορυφαίος!

Βασίλης Σκουλάς:

Αξιοπρεπέστατος, κύριος, σοβαρός, άψογος.

- Θα ήθελα ακόμη να ρωτήσω για ποιό λόγο δεν σας βλέπουμε να εμφανίζεστε τόσο συχνά στα Κρητικά μαγαζιά, όσο βλέπουμε άλλους καλλιτέχνες; Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος;

- Δεν μου αρέσει ο τρόπος που δουλεύουν τα Κρητικά μαγαζιά εδώ. Τα μαγαζιά θα πρέπει να κάνουν πιο σωστές επιλογές ως προς τους καλλιτέχνες που επιλέγουν. Πολλές φορές βάζουν καλλιτέχνες που δεν θα έπρεπε να βάζουν. Τα μαγαζιά πρέπει να ‘χουν πρόγραμμα. Να έχουν τάξη. Εμένα μου αρέσει να παίζω περισσότερο στην Αθήνα ή στο εξωτερικό. Στο εξωτερικό οι άνθρωποι, νιώθουν, ίσως, πιο Κρητικοί.

- Υπάρχει περίπτωση να δούμε ξανά συνεργασία Μιχάλη και Νίκου Αλεφαντινού;

- Πολύ δύσκολο. Μακάρι να γινόταν. Εγώ το έχω προσπαθήσει αλλά είναι πολύ δύσκολο. Ο Νίκος έχει πει ότι δεν ξαναπαίζει.

- Ποιά ήταν τα πρώτα ακούσματά σας; Ποιά ήταν τα πρώτα ερεθίσματά σας ως εφήβου; Από που έχει επηρεαστεί η μουσική σας;

- Αρχικά να πω ότι ο πατέρας μου έπαιζε λύρα και μάλιστα καλή λύρα. Ήταν παλιός, λιτός, αλλά καλός λυράρης. Από τότε που γεννήθηκα άκουγα κάθε μέρα λύρα. Αλλά γενικά άκουγα και όλους τους παλιούς. Τους αγαπάω όλους τους παλιούς και δεν δέχομαι κουβέντα για κανέναν. Και τα νέα παιδιά θεωρώ πως κάνουν ένα τραγικό λάθος: δεν ψάχνουν τις ρίζες, να μάθουν από τους παλιούς. Ας μάθουν πρώτα και μετά ας κάνουν αυτά που θέλουν.

- Θέλω να μου πείτε λίγο για τα ραδιόφωνα... Τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει αρκετά Κρητικά ραδιόφωνα. Αυτό νομίζετε βοήθησε στη συντήρηση και στη διάδοση της μουσικής μας ή τελικά μήπως γίνεται το αντίθετο;

- Υπάρχουν δύο πλευρές και σ’ αυτό. Εγώ θεωρώ ότι βοήθησαν, εντάξει. Ειδικά οι ιδιωτικοί σταθμοί, γιατί η κρατική ραδιοφωνία μας έχει παντελώς ξεχάσει. Βέβαια, εκ των πραγμάτων, ένας σταθμός που παίζει 24 ώρες, λογικό είναι ότι θα παίξει απ’ όλα. Και δεν θεωρώ ότι όλοι είναι καλοί. Στα ραδιόφωνα θα θέλαμε να ακούγονται μόνο τα καλά, αλλά δεν γίνεται. Και βέβαια αυτοί που ασχολούνται με τα ραδιόφωνα θα πρέπει να έχουν κάποιες γνώσεις και κάποια παιδεία, ώστε να ξέρουν να επιλέξουν σωστά τα τραγούδια που θα ακούσει ο κόσμος. Και να σου πω κάτι; Τώρα τελευταία έχει βγει ένας σταθμός που εμένα πραγματικά με έχει εξοργίσει! Αν είναι δυνατόν να παίζει έτσι! Ότι και να σου πω είναι λίγο.

- Να επανέλθω όμως στην έξαρση που παρατηρείται σήμερα ως προς την πληθώρα των νέων καλλιτεχνών. Νομίζετε ότι θα ήταν καλύτερα να νέα παιδιά να μην ασχολούνταν καθόλου με την Κρητική μουσική παρά να ασχολούνται με τρόπο όχι και τόσο παραδοσιακό;

- Δύσκολη ερώτηση. Κοίτα... εγώ θα προτιμούσα να μην ασχολούνται καθόλου. Θα προτιμούσα μόνο να ακούν. Τα νέα παιδιά μπορεί να περνούν μηνύματα στους συνομηλίκους τους και να καταλαβαίνονται επειδή μιλούν την ίδια γλώσσα. Εγώ που είμαι παλιός δεν μπορώ να το καταλάβω. Και τα μηνύματα που περνούν δεν είναι σωστά. Να μην τα ισοπεδώνουμε όμως όλα. Υπάρχουν και νέα παιδιά που είναι αξιοπρεπέστατα και δουλεύουν και ψάχνονται. Τους άλλους τους ενδιαφέρει να γίνουν «φίρμες». Εγώ είμαι 30 χρόνια στη δουλειά και ποτέ δεν ένιωσα «φίρμα». Αυτοί δεν ξέρω πώς το νιώθουν. Και δεν ένιωσα και ποτέ ότι ξέρω να παίζω. Όσο ασχολείσαι μέρα με τη μέρα και όσο ψάχνεσαι, ξέρεις τι διαπιστώνεις τελικά; Ότι δεν ξέρεις να παίζεις! Όποιος νομίζει ότι ξέρει να ‘ρθει να με βρει να συζητήσουμε και να του αποδείξω ότι δεν ξέρει. Γιατί η μουσική δεν τελειώνει ποτέ. Κι όσο ψάχνεις τόσο βρίσκεις.

- Όσον αφορά τώρα στα Κρητικά μαγαζιά, δεν νομίζετε ότι θα έπρεπε να αλλάξουν κάπως τα πράγματα και να γυρίσουμε στις εποχές που το πρόγραμμα ξεκινούσε στις 9 το βράδυ, ώστε να μπορεί να πάει και ο εργαζόμενος με την οικογένειά του, να φάει και να ακούσει το πρόγραμμα;

- Ξέρεις πόσα χρόνια το λέω εγώ αυτό; Και κάποιες φορές είχα καταντήσει γραφικός που τα έλεγα. Όλα αυτά τα κακώς κείμενα τα λέω τώρα 20 χρόνια. Έχουμε φτάσει σε σημείο να μαζεύουμε όσους φεύγουν από τα μπαράκια. Αν είναι δυνατόν! Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να βοηθήσουν και τα μαγαζιά, ώστε το πρόγραμμα να ξεκινά, 9 ή έστω 10 η ώρα. Να μπορεί ο καθένας να πάρει το κοπέλι του, να κάτσει να φάει και 12.30 - 1.00 η ώρα να φύγει, να κοιμηθεί και να πάει στη δουλειά του το πρωί. Τώρα τι γίνεται; Έρχεται ο άλλος από το μπαράκι 4 και 5 η ώρα, πιωμένος και δεν κατέχει ήντα σου λέει! Εγώ αυτά δεν τα μπορώ! Γι’ αυτό λέω ότι εάν είχα λύσει το οικονομικό μου πρόβλημα θα τα είχα παρατήσει... Θα έγραφα μόνο μουσική και δεν θα με ενδιέφερε τίποτα.

- Και μία τελευταία ερώτηση: Πολλοί συνάδελφοί σας, προτιμούν κάποια συγκεκριμένα μέρη για να παίζουν, λόγω του ότι σε κάποιες περιοχές της Κρήτης «ρίχνουν» περισσότερα λεφτά. Το γνωστό μπαξίσι. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό;

- Κοίτα... Μακάρι να μπορούσε να κοπεί το μπαξίσι. Αν και κάποια έθιμα είναι καλό να τα κρατάμε, και δεν το λέω επειδή είμαι καλλιτέχνης και σκέφτομαι χρηματικά, αλλά το μπαξίσι πολλές φορές μπορεί να αποφέρει άλλα άσχημα. Γιατί ο άλλος σου λέει «εγώ κύριε σε πληρώνω και θα παίζεις ότι θέλω». Μπορεί για παράδειγμα να πας στο Ρέθυμνο και να πρέπει να παίζεις όλο το βράδυ ένα συρτό! Και αν μπορείς κάνε και αλλιώς! Αλλά εάν τύχει εκεί κάποιος ξένος που δεν ξέρει, θα πει: «τι είναι αυτός;».

- Κύριε Αλεφαντινέ να είστε καλά και σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Σας εύχομαι ότι καλύτερο στην μετέπειτα πορεία σας.

- Και εγώ σε ευχαριστώ Χρυσούλα και σου εύχομαι ότι καλύτερο. Να ‘σαι καλά.

Πηγή: www.lira.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου